Laster berriro sartuko da Batzordea immigrazioaren aurrean. Ikusteko dago lotsati edo ausardia politikoaren sutan. Datozen asteetan "Europako Lan Agintaritza" lortzeko ideiak ezagutzera eman behar dira, lan berri migratzaileari buruzko tresna berri indartsua, nahiz eta bere helburuen artean etorkinen bizkortzea bizkortzea eta lana aurkitzen laguntzea.
Jean-Claude Juncker, Batzordeko presidenteak, ia alde batera utzi zuen ekimen hori joan den irailean Batasuneko Estatuaren urteko hitzaldia ematean. Geroztik ez da xehetasunik agertu "mugaz gaindiko egoerak hobeto kudeatzeaz" eta "Europako lan merkatuak negozioak zein langileentzako eskaintzen dituen aukerak sustatzeaz" hitz egiten zuten hitz makurrak apaintzeko.
Itxaron beharko dugu Batzordeak zein agindu proposatzen duen organo berri honi eta EBko kide diren estatuen erreakzioak zein diren jakiteko. "Agintari" berri baten ideiak olio berria isuri dezake Bruselan konpondu gabeko errefuxiatuen zama banatzeko eskemaren sugarretara, edo modu egokian maneiatuz gero, Europako etorkizuneko migrazio arazoari aurre egiteko esparru berria sortzen lagun dezake.
Poliki-poliki, eta askotan gogoz kontra, Europa osoko politika planifikatzaileak esnatzen ari dira erretiro-joera gorakorra emankortasun txikiarekin batera EBko 240 milioi pertsonako langile aktiboak 25 urte barru 30 milioi inguru gutxiago izango direla esatean. Zerga-sarreren eta kontsumoaren zati handi bat da, baita osasun eta pentsioen zama gehigarria ere. Produktibitatea handitzeak eta lan merkatu eraginkorragoak lagunduko dute, baina irtenbide nabariena immigrazio gehiago da.
Batzordeak denbora pixka bat isilik iragartzen du hori guztia, baina Europako errefuxiatuen ilara larriagotzeko beldurrez uko egin dio goiburu horretatik. Hala ere, migrazio politika baterantz jotzen ari da, eta funtzionarioek EBko gobernuen arteko blokeo egoeratik atzera egiteko moduak aztertzen ari dira errefuxiatuen zama banatzeko planaren inguruan. Hori proposatu zuen Bruselak 2015-16 "etorkinen krisiaren" ostean, baina Europako Erdialdeko eta Ekialdeko Visegrad blokeak torpedeatu zuen.
Horren ordez, Batzordeak planteamendu eraikitzaile eta borondatezkoagoetara bideratu beharko luke, birkokapen kuotak baino askoz ere urrunago doana. Estatu kideei immigrazioari buruzko erantzukizun nazionalak eta prerrogatiboak zer diren eta zer ez diren adostu behar zaie. Horrek asko lagunduko luke EB mailako ekintza kolektiboen parametroak definitzeko.
Esparru berrian sartuta politika erantzun malguagoen inguruko akordioa egon beharko litzateke, estatu kideek beraiek zein arazo kudeatu erabakitzeko. Borondatezko ekintzetan garrantzia emateak lasaituko luke gobernuek Bruselak zama banaketa zurruna alde batera utzi duela.
Finantzari dagokionez, Batzordeak "Europako Elkartasun Mekanismoa" aztertzen ari da migratzaileen birkokapenean, etxebizitzan eta prestakuntzan inbertitzearen kostuak banatzeko. Horrek kostu osagarriak estaltzen lagunduko luke Afrikarako garapen politika indartuak bezalakoak. Bruselak pentsatzen du EBko kide txiroenek (batez ere Visegrad refusenikek) nahiago izan dezaketela "berez" lagundu migrazio estrategia berrian ekipamendu eta langileak hornituz dagozkien ekimenetara.
Litekeena da Batzordeak borroka gogorra izatea, orain arte populistek immigrazioaren aurkako borroka guztiak irabazi baitituzte. Europa arautu gabeko itsasontziek, horietako batzuk jihadistak ere izan daitezkeenaren beldurrez jokatuz, immigrazioaren aurkariek arrakastaz defendatu dute etorri berrien integrazioa baino harresien beharra.
Baina horrek ez ditu konponduko Europako eskulanen beharrak edo populazio leherketek Afrikan zein mundu arabiarrean egiten duten presio ezin eza. Epe luzerako epe luzerako migrazio estrategia paneuroparraren kasua ukaezina da, eta batzordeak orain arte baino konbentzimendu handiagoz eta askoz ere konbentzimendu handiagoz argudiatu behar du.
Bitartean, oin-ohar interesgarria da migrazioari buruzko batzordeen politikak Greziaren esku egongo direla. Ezohiko anomalian, Paraskevi Michou-k Migraziorako eta Barne Gaietarako zuzendari nagusi gisa sustatzeak esan nahi du, bai bera bai bere komisarioa, Dimitris Avramopoulos, nazionalitate berekoak direla. Pentsatzekoa da ohiko praktiketatik ateratzeak ez duela inolaz ere batzordearen eskua ahultuko immigrazio gaiztoei buruzko EBren ikuspegi berri bat eskatzen duenean.